Patiënten met chronische niet-kankergerelateerde pijn (CNKP) gebruiken regelmatig langdurig voorgeschreven opioïden. Soms leidt dit tot een stoornis in het gebruik van opioïden (SGO). Dit onderzoek beschrijft de effecten van opioïdrotatie naar buprenorfine/naloxon (BuNa) op opioïdmisbruik, zucht, pijn, hyperalgesie, depressie, angst en stress, en kwaliteit van leven bij 43 patiënten met CNKP en SGO.
Inleiding
In Nederland hebben meer dan 2 miljoen volwassenen chronische pijn [1]. Chronische niet-kankergerelateerde pijn (CNKP) is gedefinieerd als pijn die persisteert of terugkeert gedurende meer dan drie maanden en niet het gevolg is van een oncologische aandoening [2]. Ondanks dat opioïden frequent worden voorgeschreven voor patiënten met CNKP, zijn ze, in tegenstelling tot voor acute pijn, niet bewezen effectief [3]. Langdurig gebruik van opioïden kan gepaard gaan met bijwerkingen, zoals maag-darmklachten (obstipatie), slaapstoornissen, sufheid, stemmingsklachten, ademhalingsdepressie en een lagere kwaliteit van leven [4, 5]. Daarnaast is er risico op overdosering [5, 6]. Langdurig gebruik van opioïden kan leiden tot tolerantie en opioïd-geïnduceerde hyperalgesie [7]. Deze hyperalgesie is een paradoxaal proces, veroorzaakt door langdurig gebruik van opioïden waarbij het zenuwstelsel sensitiever wordt voor pijn. Dit kan zorgen voor een verhoogde opioïdbehoefte.