Dit artikel wil geen wetenschappelijk overzicht geven van het belang van sociaal herstel en het ervaren van betekenisvolle verbindingen in het herstel van een verslaving. Het wil jullie wel deelgenoot maken van twee kleine verhalen: kleine maar betekenisvolle verhalen die zich afspeelden in De Spiegel. Verhalen die niet passen binnen de evidence-based praktijk of therapie met de grote T, maar waarvan ik wel overtuigd ben dat ze betekenisvol zijn voor de mensen die deelgenoot waren (of nog steeds zijn) in het verhaal.
Inleiding
In De Spiegel zijn we ons al lang bewust van het belang van inzetten op sociaal herstel. Daarom dat bewoners van de therapeutische gemeenschap (TG), na ongeveer drie maanden, op zoek gaan naar een hobby in teamverband in een club in de Leuvense regio. Zo ontdekken de bewoners opnieuw wat ze graag doen (zonder drugs) en komen ze in contact met, wat ze zelf noemen, ‘cleane mensen’. Vaak gaat dit in het begin gepaard met de nodige angst(en). Ga ik weten wat te zeggen, gaan ze me wel aanvaarden in de groep, zeg ik dat ik in De Spiegel verblijf of niet? Stigma en zelfstigma spelen hierin een rol.