Bevorderende en belemmerende factoren bij de invoering van een rookvrije verslavingszorg
In het Nationaal Preventieakkoord is in 2018 vastgelegd dat in 2030 de gehele zorg rookvrij is [1]. Door verslavingszorginstellingen, aangesloten bij Verslavingskunde Nederland (VKN), werd in 2018 de ambitie uitgesproken om al in 2020 rookvrij te zijn; de Nederlandse ziekenhuizen en GGZ-instellingen gaan uit van 2025.
Inleiding
Tabaksgebruik is een belangrijke oorzaak van vermijdbare ziektelast en overlijden [1]. Desondanks rookte nog altijd 20,6% van de Nederlandse volwassenen in 2021, waarvan 15,2% dagelijks [2]. De verslavingszorg heeft een bijzondere verantwoordelijkheid in het verminderen van het rookgedrag van haar cliënten, mede omdat het aantal rokende cliënten bijzonder hoog is [3]. Internationaal gaat het om 84% van de cliënten die rookt ten opzichte van 31% rokers in de bevolking. Daarbij blijkt het percentage rokers onder medewerkers in de verslavingszorg ook relatief hoog (26%–45%) [3,4]. Tot slot heeft roken een negatieve invloed op het effect van verslavingsbehandelingen [5,6].