Ik schrijf dit op de dag dat paus Franciscus is begraven. Een indrukwekkend gebeuren daar in Rome. Of je nu gelovig bent of niet, de preek van kardinaal Battista Re bevatte heus inspirerende woorden.[1] En nee… deze column zal niet gaan over het alpha en omega van de katholieke kerk. Maar de boodschap dat wij ons “moeten bekommeren om onze medemensen in nood, mensen die (over)leven aan de rafelranden van de maatschappij”, daar moeten wij onze oren en ogen niet voor sluiten. “Niemand wordt gered in eenzaamheid…” En dat is een waar woord.