In juli 2016 begon voor mij een nieuw leven. Een leven in herstel, volledig abstinent. Sinds die tijd heb ik geen alcohol of andere middelen meer gebruikt. Die keuze is voor mij essentieel. Want ik weet: voor mij werkt matiging niet. Eén is te veel, en duizend is nooit genoeg.
Mijn eerste stap richting herstel zette ik een jaar eerder, in 2015, in de reguliere verslavingszorg. Hoewel goed bedoeld, bleek dat voor mij niet voldoende. Het voelde te vrijblijvend, te lief. Alsof ik nog te veel ruimte kreeg om mezelf voor de gek te houden. Wat ik nodig had, was iets wat écht zou doordringen. Dat kwam in de zomer van 2016, toen ik alles was kwijtgeraakt: mijn huis, werk, vertrouwen en verbinding. Vanuit de bodem stapte ik een kliniek binnen voor een Minnesota-behandeling. Die periode was intens, pijnlijk, maar ook levensveranderend. Voor het eerst in mijn leven voelde ik daar de kracht van echte verbinding. Verbinding met lotgenoten, met mezelf, met herstel. Vriendschappen die ik daar sloot, draag ik tot op de dag van vandaag met me mee.