Het verslavingsbehandelprogramma van De Wending van het Leger des Heils kent een opbouw waarbij de nadruk geleidelijk verschuift van verslavingsbehandeling naar herstelbegeleiding en resocialisatie. Tijdens de ontwikkeling van het programma is geïnventariseerd wat de behandeldoelen en behoeften van cliënten zijn, vanuit het perspectief van cliënten zelf, naasten en behandelaren. Dit artikel beschrijft de resultaten van een inventarisatie met behulp van semigestructureerde individuele interviews en groepsinterviews. Resultaten van kwalitatieve studies als deze kunnen helpen behandelprogramma’s in te richten naar de doelen en behoeften van cliënten.
Inleiding
Bij cliënten met een ernstige verslaving speelt vaak meervoudige problematiek op meerdere levensgebieden. Meer dan de helft van de cliënten in de specialistische verslavingszorg heeft naast verslaving een psychiatrische co-morbiditeit [1]. Tevens heeft 30 tot 40 procent van de cliënten binnen de verslavingszorg een licht verstandelijke beperking (LVB) of zwakbegaafdheid [2-5]. Beperken we dit tot LVB, dan gaat het om ongeveer één op de vijf cliënten. Wanneer cliënten een verslaving, psychiatrische co-morbide stoornis én een verstandelijke beperking (waaronder ook zwakbegaafdheid) hebben, dan spreken we van triple problematiek.