Ga naar de inhoud

Overzicht

Een broodnodige herwaardering van schadebeperking!

Denkt u weleens na over welke doelen u heeft in uw leven? Wordt u daartoe uitgedaagd in de vorm van een Individueel Ontwikkel Plan (IOP) als vast onderdeel van het jaargesprek? Of gaat u zover dat u met uw partner of vrienden om de zoveel maanden terugblikt, evalueert en in een Plan-Do-Check-Act (PDCA) cyclus plannen maakt voor de komende periode? En mocht dit zo zijn, prijkt ‘iets niet of minder doen’ dan bovenaan uw lijstje, of formuleert u toch vooral positieve doelen voor uzelf?

Ik vraag wekelijks aan mijn patiënten wat hun doelen zijn voor de behandeling. Soms is dat abstinentie van wat voor middel of gedrag dan ook. Dat is gemakkelijk voor mij, want daar kun je de behandeling vervolgens meteen op richten. Veel vaker gaat het echter om heel andere doelen, zoals een ouderrol oppakken, werk of opleiding, een sociaal leven of een eigen plek om te wonen. Door de ‘herstelbeweging’ zijn behandelaren zich bewuster geworden van het verschil tussen het verminderen van klachten en een toename van functioneren en welbevinden op verschillende terreinen in het leven. Abstinentie kan een doel op zich zijn, maar is toch veel vaker een middel om andere doelen in het leven te verwezenlijken.

Je moet ingelogd zijn om de rest van de inhoud te bekijken. Alsjeblieft . Geen lid? Join Us

Abstract verpakt

Kan verminderen van het gebruik ook een behandeldoel zijn?

In een gepoolde dataset van 13 RCT’s werden een aantal indicatoren gemeten bij personen in behandeling voor verslaving aan stimulerende middelen (cocaïne en amfetamines) die geen abstinentie bereikten maar hun gebruik wel reduceerden. Die groep was overigens groter dan de abstinenten. Verminderd gebruik werd significant geassocieerd met een afname van de craving naar de primaire drug, drugszoekend gedrag, ernst van depressie, evenals meerdere maten van algemene verbetering in psychosociaal functioneren en ernst van drugsgerelateerde problemen, zij het minder sterk dan bij onthouding. Outcome-onderzoek zou verbreed kunnen worden om deze klinische indicatoren van herstel niet te negeren.

Amin-Esmaeili, M., Farokhnia, M., Susukida, R., Leggio, L., Johnson, R.M., Crum, R.M., & Mojtabai, R. (2024). Reduced drug use as an alternative valid outcome in individuals with stimulant use disorders: Findings from 13 multisite randomized clinical trials. Addiction, 119(5): 833-843. doi: 10.1111/add.16409.

Je moet ingelogd zijn om de rest van de inhoud te bekijken. Alsjeblieft . Geen lid? Join Us

Drugsontmoediging als communityopgave

Naar een ander paradigma

Het Nederlandse drugsbeleid is meer gericht op harm reduction dan op drugsontmoediging. Dit hangt samen met het ontbreken van pasklare evidence-based oplossingen voor drugsontmoediging en met terughoudendheid bij verslavingspreventie én overheid om campagnes en communicatie rond dit thema te ontwikkelen. Zij zijn met name bezorgd dat communicatie kan aanzetten tot gebruik en tot stigmatisering van gebruikers. In dit artikel pleiten we voor een evidence-informed benadering van drugsontmoediging, die zich niet alleen op individuen richt maar veel meer op ‘communities’. Communicatie richt zich dan met name op mobilisering van een community om in actie te komen, naleving van de wet en communiceren van normen en gedragsregels in de community. We formuleren zes aanbevelingen voor communicatie om drugsgebruik te ontmoedigen. Op deze manier is communicatie over drugsontmoediging niet alleen zinvol, maar ook onmisbaar in een verstandig drugsbeleid.

Je moet ingelogd zijn om de rest van de inhoud te bekijken. Alsjeblieft . Geen lid? Join Us

Dan toch de weloverwogen keuze: herstel

Als kind ben ik altijd al zoekende geweest en wilde ik ergens bij horen. Zo kwam ik op dertienjarige leeftijd in contact met oudere jongens, jointjes en alcohol. Later kwamen hier ook andere middelen bij zoals xtc en speed.

Thuis was er een gebrek aan emotionele verbinding en na het overlijden van mijn vader op mijn veertienjarige leeftijd, nam dit gebrek alleen maar toe. Hierdoor wilde ik zo snel mogelijk weg van mijn moeder alsmede om niets te moeten horen over mijn niet zo koosjere leven. Ik vond de mogelijkheid om te gaan studeren in Nederland.

Eenmaal in Nederland kwam ik al snel in contact met cocaïne. Ik was toen negentien. Ik weet nog heel goed dat ik me geweldig voelde, onoverwinnelijk, echt heel sterk. Ik had het idee dat ik erbij hoorde. Al mijn angsten en onzekerheden vielen weg. Hier begon meteen mijn moeilijke huwelijk met mijn middel. Studies, werk, alles ging gepaard met laksheid en gebruik. Zelfs zwangerschappen hielpen me niet om te stoppen. Bij de derde zwangerschap heb ik af en toe gebruikt en heb ik besloten geen borstvoeding te geven omdat ik zo snel mogelijk opnieuw wilde gebruiken. Toen had ik eigenlijk al kunnen weten dat ik wel degelijk een verslavingsprobleem had. Het heeft toch nog zes jaar geduurd alvorens in totale zelfdestructie te belanden.

Je moet ingelogd zijn om de rest van de inhoud te bekijken. Alsjeblieft . Geen lid? Join Us

De ambulante therapie van een dertigjarige vrouw met cocaïneafhankelijkheid

Deze casus bespreekt de klachten en de therapie van een dertigjarige hoogopgeleide vrouw met cocaïneafhankelijkheid. De situatie toont de interactie tussen de leefomgeving, waarin een verslavend product in hoge mate aanvaard is en beschikbaar, met het onvermogen van de betrokkene om de regie over het gebruik weer in handen te nemen. De behandeling is een proces van een vijftal stadia. Die gaan van machteloosheid over het vermijden van beschikbaarheid tot het investeren in heel andere activiteiten die hoger staan op de waardenladder van de betrokkene. Inzichten uit de neurobiologie van middelenverslaving worden als psycho-educatie aangewend, evenals elementen uit de Motiverende Gespreksvoering en de Community Reinforcement benadering.

Je moet ingelogd zijn om de rest van de inhoud te bekijken. Alsjeblieft . Geen lid? Join Us

Pilootbevraging naar belevingen van intrafamiliaal geweld in contactgroepen voor personen met een verslaving

In 2018 werden contactgroepen verslaving (CG) opgestart. De CG staan open voor personen met alle vormen van verslaving (legale en/of illegale middelen, gedragsverslavingen zoals gokken, gamen, …) en voor familie en andere betrokkenen. In deze groepen is er geen expliciete aandacht voor het thema intrafamiliaal geweld (IFG). In de internationale literatuur worden IFG en verslaving echter vaak met elkaar verbonden. Meer dan de helft van de personen met een verslaving zou in aanraking komen met IFG. Naar aanleiding van deelname aan het SOCPREVbis-project werd een bevraging rond IFG gedaan bij de personen met een verslaving die in januari 2022 deelnamen aan CG (n=31).

Je moet ingelogd zijn om de rest van de inhoud te bekijken. Alsjeblieft . Geen lid? Join Us

Verslaving en sport, een onnatuurlijke liaison

Is er een verband tussen sport en verslaving? Je zou denken van niet. Maar er is wel een voortdurende associatie tussen sport en verslavende producten. Kijk maar hoeveel moeite de gokindustrie doet om nog allerlei deals met de voetbalploegen af te sluiten sinds bekend is dat er een verbod op sportsponsoring komt. In België bereiden ze zich ook al voor om nadien de enige uitzondering, namelijk het sponsoren van amateurploegen via shirtreclame, zo breed mogelijk te maken. Wedden op voetbalresultaten is namelijk een activiteit op zich geworden die extreem winstgevend is; tenminste voor de gokoperatoren. Wie er geld op inzet, is het bijna altijd kwijt. En wint iemand toch, dan groeien de overmoed en de irrationele gedachte dat dit een begin van meer kan zijn. Dus opnieuw inzetten maar en… tja, verliezen.

Je moet ingelogd zijn om de rest van de inhoud te bekijken. Alsjeblieft . Geen lid? Join Us

Perspectieven van hulpverleners over trauma-informed care in de laagdrempelige zorg

De laatste jaren wint het begrip trauma-informed care (hierna: TIC) terecht belangstelling in het Vlaamse zorglandschap. Bij kwetsbare groepen zoals dak- en thuisloze mensen is trauma zeer prevalent. De implementatie van TIC voor deze doelgroep brengt echter een aantal uitdagingen met zich mee. In dit artikel zoomen we in op de noden en belemmeringen die hulpverleners ervaren met het toepassen van TIC.

Je moet ingelogd zijn om de rest van de inhoud te bekijken. Alsjeblieft . Geen lid? Join Us